Pencere Kenarından

Kaderime razı olmamı tembih ede ede büyütmüşler beni, hakkıma değil. Bu yüzden hakkıma razı olup kenara çekilmedim. İmkanım kadar değil istediğim kadarım, dedim. Dua kader değiştirir dediler, o kader değiştiren duaları doladım dilime, günde beş kere... Mucizeler yaşadım en olmadık zamanlarda hediye gibi gelen. Sevmedim sonbaharı da, arkası kış nasılsa dedim. Yağmurlar ile ıslanan çürüyen hayallerimi, yağacak karlarla dondurmak için bekledim. Kardelenler  filizlendirdim ruhumun bahçelerinde.

Karlara inat gülümseyerek baş gösteren...Sonra sıcağıyla acısını hissedemediğim kalp kırıklarımı, önce çıkık sandım. Basit bir burkulma derken, kırık morarttı her hücremi, halbuki ben iyi olunca geçeceğine emindim. Böyle böyle geçti zaman, kırıklar kaynadı, kimi eğri tuttu kimi ta kaburgama battı. Haşarı çocuk büyüdü. Babasının narin anasının güzel kızı büyüdü. Bir de sevdalanıp da altından bir halka geçirince parmağıma, kadın oldu adım.