Hamiyeli Yıllar

Hamiye Çolakoğlu'ndan Mektup Var:

“Zamanı çamurla beraber yoğuruyorum. Durulmak bilmeyen bir tempoya girdim. İnan mutluyum. Gelişlerin benim gücüm, sevincim oluyor. Sana alışmağa başladım.
Bu tutku bizi ne suçlu, ne de günahkâr kılmayacak
Dostluk, sevginin mana oluşumu bence.
Sonra?
Sonrası, o göklerden büyük.
Güvençliyim, inançlıyım dersen, ben senin dediğin yerde olurum ölüme dek.
Dediğin ideal insan ölmez. Zamanlar içinde dilden dile dolaşan öyküler olur.
Niye inatçısın? Sen benim için O’sun. Öyle olmanı görmek bilmek istediğimden değil, gerçek olduğundan.
Kendime olan (sana olan) saygınlığımı yitirirsem, ölümüm o zamandır. Sen de bitersin. Bitmeyeceğimizi söyle bana.
Gözlerimin, yüreğimin, ellerimin sıcaklığı hep bundandır.
Uzan al ellerimi.

Hamiye