Geveze Kurbağa

Bir zamanlar Mavi gölün kıyısında geveze bir kurbağa yaşardı. Hiç yerinde durmaz, bir nilüfer çiçeği yaprağından diğerine zıplardı. “Vuaak vuaak“ diye bağırarak da komşularını rahatsız ederdi.
Sessizliği seven ürkek alabalıklar, bir gün başlarını sudan çıkardı. Alabalıkların şefi, vurdumduymaz kurbağaya sert sert baktı:
“Kulaklarımızın zarını patlattın!“ diye çıkıştı. “Gece, gündüz seni dinlemekten bıktık. Ya sus, ya da burdan git.“
Kendini beğenmiş kurbağa pek oralı olmadı:
“Nankörler,“ diye karşılık verdi. “Ben sizi eğlendirmek, neşelendirmek için şarkı söylüyorum.“
Alabalıkların şefi, solungaçlarını hırsla açıp kapadı;