Dünlük

Dün...

Yıllar önce, ben daha küçükken, aklımdan geçenleri çirkin cümlelerimle yazarken ve bütün yaşıtlarım bunu “Günlük” adı altında yazarken karar vermiştim. Ben de yazacağım. Bir bir ne oldu, bitti yazıp biriktireceğim... Yazdım... Hem de sayfalarca... İlk başta çok hevesliydim, her gün bitiminde o günü yazıyordum. Birkaç hafta geçince baktım ki artık o günü yazmıyorum.

Hevesim tembelleşmiş. Bunun adı günlük olamaz dedim. Olsa olsa “Dünlük” olurdu. Ben de…