İlk Devre

Tam bir yıl geçmişti üstünden Süreya’yı görmeyeli. Perdede gölgesi gözüktü Süreyya’nın ve balkonun kapısı açılmıştı nihayet. Saçlarının balkondan sarkması gibiydi hayat. İnce bir tele bağlı ve heyecanlı… Dizlerim yara bere içinde seviyordum çocukluk aşkımı. Bana olan bakışlara aldırmadan...

Bana baktığını görebiliyordum, dişlerinin parıltısını, teninin kadife gibi oluşunu... İçimizden konuştuk belli bir süre ama sonra çok sürmedi balkon sefası, içeriden Ayten teyze seslendi “Hadi Süreyya düğüne geç kalıcaz” Nerden bilebilirdim ki onu son görüşüm olduğunu.