Çerçi

Gökyüzünde yıldızlar vardı, ay ışığı gözyaşlarını yıldızlara benzetmeye çalışırcasına parlaklaştırıyordu. Tütün tablasından elleri titreyerek bir kâğıt alıp yarısını yere dökerek içini tütünle doldurdu ve farkında olmadan bıyıklarının bir kısmını da yakarak sigarasını yaktı. Bir an dönüp hep umutla geldiği evinin kapısına baktı. Köylerden yorgun gelirken bu evde bir kaymakam adayının olduğunu düşünerek içine çayın suları gibi su serpilişini düşündü. Yüreğinde oluşturduğu ve yıldızlara kadar yükselttiği kale yıkılıyordu gözlerinin önünde. Kapının eşiğine çöktü, gözyaşları dizlerinin üzerine düşüyordu.